Op vrijdag 18 november 2005 met drie Red Hatters vertrokken vanuit Limburg naar Amsterdam voor de presentatie van de Nederlandse vertaling van het Handboek van de Red Hat Society. Oorspronkelijk zouden er meer leden meegaan. Helaas door ziekte hebben deze wat gemist. De uitreiking vond plaats in het theater "De Rode Hoed" in Amsterdam door Erica Terpstra.

Vooral door de televisie uitzending bij "Twee Vandaag" de dag ervoor, hadden we het nodige bekijks en de daarbij horende reacties in de trein. Tijdens het 2 uur reizen hadden we dus niet alleen met elkaar heel veel plezier maar ook met vele volkomen vreemden.

In Amsterdam aangekomen hadden we geen tijd genoeg om nog even op het gemak te gaan winkelen en hebben voordat we naar restaurant Lieve op de Herengracht gingen, nog even een kopje koffie gedronken in het Victoria Hotel, recht tegenover het Centraal Station. Ook hier weer veel ooooohs en aaaaahs. Met nog 20 minuten op de klok zijn we op het gemak naar de Herengracht gelopen en toen we aankwamen waren daar al heel wat rode hoedjes. Een gezellig weerzien.

Even het menu bekijken en iets bestellen, en dan vertellen wat "Twee Vandaag" via onze homepage voor ons teweeg had gebracht, hoeveel e-mail we hadden ontvangen en beantwoordt. Men vond dat zo goed dat er zelfs een voorstel werd gedaan om een landelijke website te maken, waaraan zal worden gewerkt.

Met meer dan 25 rode hoeden aan tafel kun je je wel voorstellen wat een gekrakeel er was en iedereen maar lekker door elkaar heen kletsen. Er was weer veel te vertellen, te verhalen en te lachen.

Na heerlijk van het diner genoten te hebben met zovele lotgenoten, gingen we op weg naar de Rode Hoed. De ontvangst in de Foyer was aller hartelijks met een glas wijn en daarna alle trappen op naar boven waar we door Erica Terpstra, Carla Benink vertaalster en iemand van de uitgeverij Arena werden begroet. Erica Terpstra had zich voor deze gelegenheid ook gehuld in een fraaie paarse jurk en mooie rode hoed. Natuurlijk een paar toespraakjes en daarna tijdens het signeren van het boek iedereen met Erica Terpstra op de foto. Dat was wel even dringen. Erica Terpstra staat bekend als een hoeden fanaat en liet een diashow zien, welke voor haar de meest bijzondere waren en ook welke hoeden ze droeg op bijvoorbeeld prinsjesdag en andere bijzondere gelegenheden.

Het was een hele leuke en gezellige dag, waarbij de band tussen de Red Hatters van Nederland alleen maar nog sterker werd. Aan alles komt een eind en dus ook aan deze dag en de trein maar weer genomen terug naar Limburg.

Midden in de nacht aangekomen in Roermond, had één van onze leden de verassing, dat de parkeergarage gesloten leek en hoe kom je dan thuis? Gelukkig liep het theater net uit en zag ze mensen naar de garage lopen. Het bleek, dat je er wel uit kon, maar dat alleen de inkom gesloten was.

De Anemonen Unlimited van Zutphen hadden ons uitgenodigd voor de kerstmarkt op kasteel Middachten bij De Steeg. Zeven Limburgse Rode Hoeden zouden de reis ondernemen, maar helaas waren 2 hoedjes ziek.

Op Middachten aangekomen, stond de kerstman al te wachten om met ons op de foto te gaan. Ruim dertig Rode Hoeden waren aanwezig en konden alleen in groepjes door de voordeur om de kou buiten te houden. Op het voorplein waren gelukkig allemaal vuurkorven geplaatst om lekker warm te blijven. Het hele kasteel was in kerststemming met in iedere kamer een andere kerstboom. Thuis moet je altijd weer kiezen welke kleur je zult nemen, maar hier kan je je heerlijk uitleven. Iedere kamer ademde een eigen sfeer uit en waren er zitjes bij de open haard, die het toch lekker gezellig en warm maakte. In de Grote Zaal was de tafel feestelijk gedekt voor ongeveer 20 personen. Het hele kasteel was nog in oude staat en goed gerestaureerd. Tot voor kort woonde Barones Isabel van Benthem hier zelf nog.

In de kelder was een restaurant ingericht en in de stallen en bijgebouwen waren allemaal kraampjes met kerstspulletjes. Je kunt hier uren rondwandelen.

Voor meer dan 30 hoeden was er niet genoeg plaats in de Grote Zaal en dus op weg naar Velp voor de lunch. Hier moest weer iedereen bijpraten. Een kopje koffie en een wijntje, ook nog even eten en dan dringt de tijd weer om naar huis te gaan. We hebben weer een hele leuke en gezellige dag gehad en kijken nu uit naar ons bezoek a.s. vrijdag aan de Bisschop van Roermond.

Van Voorschoten kregen we het volgende verslag over het bezoek aan Bisschop Wiertz van Roermond

Na een fantastische dag op kasteel Middachten zijn Antoinette en Gerrie, RHS Voorschoten, op 16 december vertrokken naar Roermond. Ze hadden afgesproken elkaar te ontmoeten in de trein op station Utrecht. Gerrie zou voor een kopje thee zorgen. Gepakt en gezakt met een (papieren) tasje met daarin 2 hete bekers water, 1 flesje spa en een broodje kaas stapte Gerrie naar perron 12. Perfect begin van een mooie reis naar Roermond zou je zeggen. Ware het niet dat de ene beker met heet water niet goed afgesloten was door de dame van het koffiehuisje, en was gaan lekken. Hierdoor ontstond er een groot gat in de papieren tas. Gerrie strooide niet alleen een flesje spa, servetten en heet water over perron 12, maar stappend in de trein viel uiteindelijk de hele beker met heet water in de trein kapot! Gelukkig was de rode hoed, die vanwege het slechte weer keurig verpakt zat in een andere tas, onbechadigd gebleven. En dat was het belangrijkste, want we wilden wel keurig aantreden bij de Bisschop in Roermond!!!

Antoinette en Gerrie hadden elkaar al snel gevonden en hebben de treinreis naar Roermond helemaal volgekletst. Laat dat maar over aan twee oud-Brabantse dames. In Roermond aangekomen was het nog steeds regenachtig, dus de rode hoeden bleven nog even in de tas. Bij het theatercafé van de Oranjerie aangekomen zag je door de ramen al een aantal kleurrijke dames zitten met rode hoeden en rood/paarse kleding. Met het slechte weer buiten zorgde dit voor een bijzonder zonnig en vrolijk effect. Binnen was het lekker warm en na een paar koppen heerlijke koffie en een stuk Limburgse vlaai en natuurlijk de kennismaking met weer een groot aantal 'nieuwe' gezichten van de RHS, begaven wij ons richting Bisschoppelijk Paleis.Daar werden we ontvangen door de koster. Een bijzonder vriendelijke man, die al die mooi uitgedoste vrouwen wel interessant leek te vinden.In een prachtige, warme, met schilderijen van vroegere bisschoppen behangen, ontvangstkamer ontmoetten we Bisschop Wiertz. De Bisschop heeft ons al sprekende een historisch overzicht gegeven van het ontstaan van het Bisdom Roermond. En gesproken over de relatie vroeger tussen de Noordelijke en de Zuidelijke Nederlanden.Hierna kregen we een door de koster uitgereikt kopje koffie met koekje.Queen Annette van Roermond heeft de Bisschop een boeket bloemen aangeboden met daarbij het handboek van de RHS. Een zeer geslaagd cadeau, want de Bisschop had er geen idee van wat de RHS nu precies inhield.

Hierna stond ons nog een verrassing te wachten. We gingen naar de, nog maar net gerestaureerde en heropende, kathedraal van Roermond, waar we werden ontvangen voor een rondleiding door de restaurateur himself! Wat een uitleg en wat een humor had deze interessante man.De audiëntie bij de Bisschop was wat uitgelopen, zo ook het bezoek aan de kathedraal. Toen we ons naar het restaurant wilden begeven bleken we opgesloten te zijn binnen het terrein van de kathedraal. Na wat gegiechel en de nodige hilariteit kwam gelukkig de overbuurvrouw naar buiten met de sleutel van de getraliede poort waarachter wij ons bevonden en heeft ons 'verlost' uit onze koude omgeving.

Antoinette en Gerrie hebben geen gebruik meer gemaakt van het diner maar zijn, na Queen Annette hartelijk te hebben bedankt, gauw bij het italiaanse restaurant ernaast een pizza gaan eten. Onder het genot van een glaasje wijn. En toen zijn ze zo snel mogelijk naar het station gegaan alwaar ze binnen een paar minuten met de trein naar huis konden.

Hadden we op de weg naar Roermond al veel te kletsen, nu leken we wel een paar schoolmeisjes die hadden genoten van een verrukkelijk schoolreisje. Queen Annette, nogmaals onze hartelijke dank voor deze geweldig georganiseerde dag.

Bezoek Wijnkasteel Genoels-Elderen te Riemst (B) op donderdag 12 januari 2006

Een bijzonder leuke ontvangst bij “Grandcafe La Porte” in de Brusselsepoort te Maastricht waar we gratis koffie en vlaai aangeboden kregen. Weer een aantal nieuwe leden, die het allemaal heel goed met elkaar konden vinden. Hanna had een zusje mee genomen die het ook erg naar haar zin had. Tijd om te vertrekken hoe krijg je 13 vrouwen door een winkelcentrum heen zonder iets te kopen? Nou dat lukt dan ook niet. Ik had dacht ik 15 dames geteld

Eindelijk afgesproken hoe we met de auto's zouden verzamelen.

Op weg naar het wijnkasteel met 6 auto's volgens mij moesten het er 7 zijn, maar een wist de weg en was al vooruit gegaan. Bij aankomst van het wijnkasteel iets later als gepland waren er nog maar 12 dames. Kijken en nog eens kijken wie zat er naast wie, maar met een aantal nieuwe dames valt dat niet mee. Een uur later kwam Carla alsnog aan. Via vele omwegen had ze het eindelijk gevonden. Carla was achter een vreemde auto aangereden, waar twee dames in zaten met een hoed op en zonder te kijken was ze die gevolgd en kwam ergens midden in Maastricht uit waar de dames de boodschappen uit gingen laden. Daar sta je dan. Eind goed al goed. Ze is er tocht gekomen en heeft nog een deel van de rondleiding mee kunnen maken.

Aan het eind van de rondleiding hebben we glas wijn van het kasteel als nieuwjaarborrel getoast op een leuk en vrolijk hoedenjaar.

Daarna met de hele stoet naar Lanaken (B) waar we in Brasserie Picasso erwtensoep en stampot hebben gegeten. Leuk Anna Bos kwam ook mee eten want die moet normaal werken tot 15.00 uur. Anna we gaan er rekening mee houden om het iets later te maken zodat jij ook regelmatig van de partij kunt zijn.

We een hele leuke middag gehad en kijken we al weer uit naar 9 februari.

"Als ik oud word neem ik blonde krullen
ik neem geen spataders, geen onderkin,
en als ik rimpels krijg omdat ik vijftig ben
dan neem ik vrolijke, niet van die lange om mijn mond
alleen wat kraaiepootjes om mijn ogen.

Ik ga nooit liegen of bedriegen, waarom zou ik
en niemand gaat ooit liegen tegen mij.
Ik neem niet van die vieze vette
grijze pieken en ik ga zeker ook niet
stinken uit mijn mond.

Ik neem een hond drie poezen en een geit
die binnen mag, dat is gezellig,
de keutels kunnen mij niet schelen.
De poezen mogen in mijn bed
de hond gaat op het kleedje.

Ik neem ook hele leuke planten met veel bloemen
niet van die saaie sprieten en geen luis, of zoiets raars.
Ik neem een hele lieve man die tamelijk beroemd is
de hele dag en ook de hele nacht
blijven wij alsmaar bij elkaar."

~Judith Herzberg

We hadden de bijeenkomst om 12.00 uur bij Brasserie “ Biej Toos “ in Echt. Na koffie en een hapje, gingen we met zijn allen, naar het “ Museum van de vrouw” Even te voren waren we geïnterviewd door Fred van TV Limburg.

We werden ontvangen met koffie en vlaai, we zaten met zijn allen in de grote keuken, waar allerlei artikelen stonden en ophingen, die belangrijk waren voor de kokkin rond de jaren 1850 tot 1950. Mevrouw A. Schreuders gaf ons een rondleiding. Er waren 3 thema's, eet-, woon-, en mode en kostuumcultuur. Het thema van deze middag was, “ suikerbonen en beschuit met muisjes”in België en Limburg. De eerste wand in de keuken, een fornuis uit 1938. Een andere wand met allerlei molentjes, voor sappen, snijbonen, kaasrasp en uiteraard een koffiemolen. Er stond ook een azijnvaatje met een bakelieten kraantje, want als de wijn mislukt was, kon je hem nog altijd als azijn gebruiken.

We verlaten nu de keuken en gaan naar de Geboorteafdeling. Bij de Suikerbonen en Beschuit met muisjestafel, ligt de baby op een presenteerkussen. Zoet is rijkdom, is weelde .Zoet eten is anderen mee laten genieten. De anijsmuisjes oftewel [anijs is ook wel geboortekruid] is goed voor de krampjes van de baby en het anijs is goed voor het zogen. Muis betekent in alle culturen, het dier van de vruchtbaarheid. Hierna gaan we naar het Communiefeest. Na 1912 deden de kinderen met 7 jaar de communie.

Vervolgens gaan we naar een tafel van een Huwelijk in de jaren 1950.Toen ging men nog aanzitten aan het diner. Een prachtig Richelieutafelkleed, het bestek klassiek. Op een kastje stonden de likeuren. De bruidstaart werd samen aangesneden. Symbolisch - een nieuwe levensfase - zoet en bitter van het huwelijk wordt aanvaard. De taart moest helemaal worden opgegeten, want dat bracht geluk. Vervolgens kregen we uitleg, hoe een 12 jarig, een 25 jarig en een 50 jarig Huwelijk werd gevierd. Het Abrahamfeest kwam ook ter sprake.Voorjaar - het Paasfeest, het offeren aan de goden. Hoe meer eieren je at met Pasen, hoe beter het jaar zou worden. Er werd ook nog aandacht besteed aan het Oogstdankfeest. Verder werd er nog iets verteld over de verjaardag en naamfeest, b.v. 19 maart St. Josef en 15 augustus Mariahemelvaart. Kerstmis, de jaren 1930 t.e.m 1950. De tafel was prachtig gedekt met een klassiek servies en klassiek zilveren bestek en uiteraard kristallen glazen uit Bohemen. Een van de laatste gedekte tafels speelde zich af op oudejaarsavond, 31 december in jaren 70. Er werd gefondued, rode fonduepan op een spiritusbrandertje, fonduevorken en bijzondere fondueborden. Oranje was in die tijd ook helemaal in. Er stond ook een vitrinekast vol met zoutvaatjes. Zout was vroeger kostbaar, het is een betaalmiddel geweest. Het Sinterklaasfeest werd ook nog aangehaald. Het strooien, de koekplanken voor vrijers en vrijsters. De speculaasman. De laatste vitrine ging over zoet en hartig eten en voorwerpen, die gebruikt werden bij een diner. Hierna was onze rondleiding afgelopen en waren we iets wijzer, over het hoe en wat in die tijd en een leerzame ervaring rijker.

Verslag uitgebracht door Prinses Johanna Aaltje. [Hanna Lochs uit Stein]

Geweldige leuke opnames van jou en de Limburgse Rode Hoeden. Dit is een fantastische promotie voor de Red Hat Society in het Zuiden van 't land.

Ook je interview was groots, jij durft wel hoor, mocht je zover zijn, dat je naar onze Minister President op weg gaat, besef dan wel dat je heel veel Rode Hoeden in je kielzog mee krijgt.

Misschien komt het zover dat er alleen nog maar Rode Hoeden in de regering gaan zitten en wij het er voor het zeggen krijgen. Dat zou Nederland echt goed doen, alleen maar Vrolijkheid en Vriendschap en bovenal veel Vrouwen logica, zonder al dat saaie en moeilijke gedoe.

De komende tijd zal je het wel extra druk krijgen met aanmeldingen, ik wens jou daar veel sterkte en plezier mee, probeer in ieder geval het een en ander van je af te schudden en uit te delegeren.

Queen Chaotica

Ruim 2 uur voor de voorstelling waren we al naar het gezellige theatercafé gekomen om met elkaar een overdadig maar heerlijk dineetje te hebben. Het was erg druk in het café en uiteraard werd er van alle kanten gekeken naar onze mooie en gezellige hoeden. De sfeer was fantastisch.

In het theater was het in het begin niet helemaal duidelijk voor het publiek of “Abigails Party” zich nu op het toneel of op de achterste rijen afspeelde. Maar leuk was het wel. We hebben wat afgelachen om de scherpe humor op het toneel, maar het allerleukste was een soort karoake, die op het toneel tijdens een feestje niet ontbreken mocht en uit volle borst door onze red hatters in de zaal werd meegezongen. Het stuk is nog een hele maand te zien in Maastricht, voordat het gezelschap het land intrekt.

Na afloop hebben we met nog een heleboel dames lang na zitten praten en genieten in het gezellige theatercafé van het Derlon voor we vermoeid maar voldaan huiswaarts trokken. Kortom een heel geslaagde avond en voor herhaling vatbaar.

Een paar dagen later de trein in naar Den Bosch. Wat hebben we het toch druk met al die evenementen van de Red Hat Society te lande.

Op het station werden we allerhartelijkst ontvangen door Vice Queen Pauline de Rouw en Donna Marijke la Quarta. We liepen gezellig kletsend door de leuke winkelstraten van Den Bosch naar de Markt. Na de ontvangst in hotel Central, bezochten we het “Zwanenbroederhuis”. Het Zwanebroedershuis is zelden open. Het is een heel oude organisatie, zelfs Jeroen Bosch schijnt er lid van te zijn geweest. En het Koninklijk Huis heeft een vaste zetel in het Broederschap. Het huis zelf is zeer de moeite waard, vol oude symboliek en volop verhalen van de rondleidster. Het huis ligt in de buurt van het winkelhart van Den Bosch. Na het bezoek weer terug naar hotel Central voor een overheerlijke high tea.

Nu kan ik even 1 dag uitrusten, want morgen moeten we weer acte de presence geven in Schinnen met onze eigen Limburgse Roden Hoeden.

Nu weten we wat Nordic Walking is. Dat is lopen met stokken bij voorkeur met guur weer, zoals ons dat overkwam op 13 april bij kasteel Terborgh in Schinnen. Je doet dat ook als het even kan tegen de wind in, want als je hoed afwaait, dan kun je helemaal, net zoals bij ganzenborden, “terug naar af”.

Rond 13.00 uur kwamen we samen op de gasterij om ons voor te bereiden op deze workshop. Jos Gerritsen en Lida Klappe kwamen wat later omdat ze eerst heel Maastricht hadden gezien, daarna Sittard en Heerlen. Dat komt er nu van als je niet op de borden let en lekker met elkaar zit te kletsen. Met enthousiasme maakte we kennis met Josephine Mirandolle. Onze eerste Pink Hatter. Ook was het leuk om Anneke Bos na lange tijd weer terug te zien.

Een uurtje later kwam onze leraar Lex van de Eerdbeemt in vol ornaat met knikkerboxers, lange kousen en echte wandelschoenen ons de nordic stokken uitreiken. Een schril contrast met onze vrolijke joggingbroeken, opgesierd met een rode hoed of pet. Ondanks het slechte weer stond de rode zonnebril van onze vice-queen haar erg goed. Op het sportterrein werden ons de allereerste beginselen van deze sport bijgebracht en daarna een heerlijke wandeling door de heuvels van Schinnen. Ook al heb je een paar stokken, toch lukte het Anna Bos om onderuit te gaan. Gelukkig kon Lex haar nog net opvangen.

Na een leuke wandeling kwamen we afgepeigerd terug in de gasterij om met een drankje uit te puffen, voordat we van het overheerlijke Italiaanse buffet konden genieten. Ook na het diner bleven velen nog lang napraten, totdat we de tempel uitgezet werden, omdat deze eigenlijk 2 uur eerder had moeten sluiten. Het licht werd gewoon uitgedaan. Het was weer een fantastische ervaring en een oergezellige dag.