Peter van de Water, onze troubadour van het St. Gerlach, en zijn manager Frank Kuijpers hadden ons uitgenodigd voor een zeer bijzondere voorstelling in theater de Tiendschuur in Horst.

En het is zeer bijzonder geworden. Wat hebben we een plezier gehad!

Al voor 6 uur waren we aanwezig in de kasteelhoeve voor een gratis aangeboden 18e eeuws grillbuffet. In de geweldige atmosfeer uit die tijd, hebben we genoten van een heerlijk maal. Buiten zaten een aantal mensen in middeleeuwse kleren en een trekharmonica de sfeer van de avond nog meer op te poetsen. Dus rond 7 uur na het eten met het hele stel naar buiten en toen begon het feest al, ruim 1 uur voordat de voorstelling in de Tiendschuur zou beginnen. We hebben gedanst, gezongen, gelachen en enorm veel plezier gehad.

De voorstelling in de Tiendschuur was ook heel erg leuk. Om half negen begon het hoogtepunt van de avond: de Vertelgroep van Edin, bestaande uit Cisca Boermans en een groepje muzikanten, vertelden het verhaal van de jongen Malle en de avonturen van de grote drenkeling. Geweldig hoe iemand alleen met stem, ondersteund door instrumenten en de stemmen van de muzikanten een spanning kan oproepen. Het verhaal met prachtige muziek over een andere en mooiere wereld, waar wij allemaal eigenlijk ook wel in zouden willen leven. Het verhaal navertellen doe ik niet, dat komt nooit over, maar voor de niet aanwezige redhatters: als je een avond met man,kinderen,kleinkinderen,vriend(inn)en uit wilt, moet je hier naar toe gaan.

Kortom weer een fantastische ervaring voor onze Limburgse Red Hatters.

Peter en Frank hadden deze avond ons geheel gratis aangeboden op voorwaarde, dat het ons zou lukken om de pers geïnteresseerd te krijgen. En is ons dat gelukt ???

De fotograaf hadden jullie al op deze avond gezien en dinsdag 17 oktober mocht ik, samen met Hanna Rijk, een interview hebben met Gertie Driessen, verslaggeefster van Dagblad De Limburger. Aan het eind van deze week zal een artikel in De Limburger verschijnen over de Red Hat Society. Het komt zeker in de editie Venlo, maar ook misschien in enkele andere edities.

Auctje van der Kam

De nationale landdag in Deventer, dus zeker voor ons mensen uit het diepe zuiden vroeg uit de veren om ons in het rood met paars te hijsen.

We hadden afgesproken om samen te komen in een wegrestaurant vlak bij Deventer, waar we gezamenlijk ons eerste bakje koffie konden nuttigen, de nagels nog even paars konden lakken, de hoeden versieren met corsages en de boel al in feeststemming konden brengen. Met drie auto's vol, vertrokken we richting Deventer in karavaan achter onze Queen aan. Na enkele kilometers werd duidelijk dat Jos, die altijd wel wat heeft, haar bril zoek was. Dus Jos terug en wij maar even wachten. Toen Jos terug kwam, bleek dat haar bril gewoon in haar tas zat. Zonder bril op is het dus moeilijk zoeken naar je bril.

Aangekomen op het parkeerterrein met het pontje over de IJssel naar het bruine café de Dikke van Daalen, waar we de Deventer Diva's en de eerste andere Red Hatters ontmoetten. Dit ging natuurlijk gepaard met veel kussen en lachen.

Om half twaalf vertrokken we naar het stadhuis om de hoek, waar Queen Theatrix en de loco burgermeester met een korte toespraak onze landdag officieel openden. Honderden rode en paarse ballonnen gingen de lucht in, wat een prachtig gezicht was.

Wij Limburgers gingen naar de Herensociëteit, waar we een rood muntje kregen en drie passen verder weer mochten inleveren. Geen idee wat het nut hiervan was. Op een grote ronde tafel wachtte ons de wijn en verder een variatie van broodjes en beleg. We lieten het ons goed smaken.

Na de lunch een optreden van het Queens Cabaret. Zonder muzikale begeleiding en door de afwezigheid van Queen Jeltje ging het allemaal wat minder soepeltjes, maar toch bleef het een uitermate leuk optreden. Lachen dus. Ook de inzet van het publiek was groot, waardoor een gezellige sfeer omsloeg in een echt feest.

Na de lunch gingen we naar de grote Mariakerk voor een modeshow "de jurk van je dromen". Red Hatters van verschillende chapters showden voorzien van vrolijk commentaar, jurken, hoeden en snuisterijen uit verschillende tijden door de eeuwen heen. Helaas was het met ruim 300 rode hoeden zo druk, dat niet voor iedereen een plaatsje was in de kerk om al dit moois goed te kunnen zien.

Na dit alles verwerkt te hebben op weg naar Salon de Brocanterie om met een glas champagne het officiële deel van deze dag af te sluiten. Daar waren nog vele dingen om te zien, zoals meubilair, jurken, hoeden, sieraden en kunst. Met een klein gezelschap zijn we nog blijven naborrelen tot ongeveer een uurtje of zes. Hierna werd besloten dat het toch wel tijd werd zich weer in zuidelijke richting te gaan. Alvorens huiswaarts te keren moesten onze maagjes nogmaals gevuld worden. Dit is dan ook gebeurd in een leuke eetgelegenheid in de buurt

Toen wij hiervan voldaan weggingen, stonden wij rond halfnegen nog even twijfelend bij het pontje, met de vraag: "vaart hij nog wel?" Gelukkig kwam hij ons nog even ophalen zodat wij onze reis naar het zuiden konden vervolgen. Voldaan kwam ik die avond thuis. De mensen die deze dag niet meegemaakt hebben, weten niet wat ze gemist hebben…. Nou ja, na dit verhaal toch een beetje.

Melanie Luyten

Wij zijn een middagje naar Aken geweest, naar de familie Klein, die Aachernerprinten maken. We hadden ons verzameld bij het Hotel van de Valk in Urmond. Het was een half uurtje rijden en we parkeerden in de Hauptbahnhof- garage. Bij Konditorei Beus werd verzameld, dronken koffie en aten een lekker stuk appeltaart. Daarna gingen we naar de Franzstrasze, naar de familie Klein, de printenbacker. We werden door ontvangen door meneer Klein, hij gaf tekst en uitleg hoe printen werden gemaakt.

Printen is een soort taaitaai, maar dan een heel andere receptuur. Het smaakt verrukkelijk voor de liefhebber. Meneer Klein vertelde hoe hij en zijn vrouw waren begonnen met de fabricage van de printen, ze zijn groot of klein, hard of zacht met of zonder melk, met witte of pure chocolade bedekt en ze zijn ook met of zonder hazelnootstukjes. Na de uitleg bij de bakoven, gingen we naar de inpakafdeling waar alle soorten dozen klaar stonden om gebruikt te worden. Ook konden we hier proeven, van al dit lekkers. Het smaakte heerlijk.

Toen dit alles was uitgelegd en geproefd, gingen we naar de winkel en kon men iets kopen. Na onze inkopen liepen we de Franzstrasze af richting Dom. Naast de Dom dronken we nog een kop koffie of thee. Wie nog zin had om de Dom te bezichtigen, ging daar nog even naar toe. Daarna nog een hapje eten. Na een leerzame middag, zijn we naar huis gegaan.

Tot ziens allemaal op 26november. Dan zijn we weer present in Kerkrade in café van Louis op de Markt. In dit café “Couleur Locale” treffen we elkaar om 14.30 uur om te kijken naar het optreden van aankomende artiesten. Dit duurt tot ongeveer 17.30 uur.

Met vriendelijke groet van jullie Redhatster,
Prinses Johanna Aaltje Lochs tot van Leeuwen.

We hadden een uitnodiging ontvangen van “ Couleur Locale” uit Kerkrade om op zondag 26 november iets te vertellen over de Red Hat Society. Couleur Locale is een open podium, dat eens in de 3 maanden wordt gehouden met bijzondere mensen en artiesten. Het vindt plaats bij café Louis op de Markt.

De ontvangst door Moon Peerboom en nog drie andere dames, die dit programma organiseren, was allerhartelijkst. Een heel afwisselend programma met van alles wat. En opeens de muziek van Cindy Lauper met Girls just wanna have Fun, ons lijflied, dus wij het podium op.

Het interview werd geleid door Moon Peerboom en niet alleen Queen Annette kwam aan het woord. Ook anderen kregen de gelegenheid om over hun beleving met de Red Hat Society te praten. Bij het interview werd er al wat afgelachen en de zaal was wild enthousiast en we werden van alle kanten om meer informatie gevraagd.

Er was zoveel te zien en te doen, dat onze hoffotogravin er gewoon niet aan toekwam om foto's te nemen. Gelukkig was er ook een fotograaf van Couleur Locale aanwezig en konden we de volgende avond zijn gemaakte foto's gewoon van het internet afplukken. Je kunt ons toch overal vinden. Het programma was overvol en liep dan ook geruime tijd uit.

Na afloop nog even met zijn allen na zitten praten, een kleinigheid gegeten en toen voldaan naar huis. Couleur Locale is zeker de moeite waard om in de toekomst nog eens bezocht te worden.

Eindelijk na zeven weken waren de Limburgse Red Hatters weer actief. Na een paar drukke maanden in oktober en twee uitjes in november ging de Queen in december op vakantie, dus was er besloten om in december geen uitje te organiseren.

In januari wilden we naar de IJssculpturen in Eindhoven waarop Jos Gerritsen spontaan aanbood dit te willen organiseren. Deze keer kregen we het verzoek of de chapter Eindhoven ook met ons mee kon doen. Natuurlijk daar zijn we toch Red Hatters voor.

Omdat parkeren in Eindhoven nog al duur is, hadden de Limburgers afgesproken om met de trein te gaan. Rond de middag zouden we elkaar treffen in “Café de Vrienden” tegenover het Centraal station om lekker te kletsen met een kopje koffie en een broodje. Om half twee gingen we door de drukke winkelstraten van Eindhoven naar het IJssculpturen Festival, waar we allemaal gelijktijdig (een unicum) aankwamen.

De IJssculpturen stonden in het teken van sprookjes en het kostte ons toch de nodige moeite om alle sprookjes weer uit onze herinnering op te halen. Maar wat was het mooi en hebben we genoten. Daar de temperatuur ver onder het vriespunt lag, vonden wij het tijd worden om maar eens een kopje koffie of glühwein te nuttigen. Vervolgens konden de dames shoppen als ze maar rond 16.00 uur in restaurant “De Carrousel” op de Markt zouden zijn voor de nieuwjaarsborrel.

We brachten een toost uit op het nieuwe jaar en iedereen liet zien wat er was gekocht.

Er was zelfs een dame uit de chapter Arnhem, die het zo leuk vond en iedereen nog verraste met een glaasje wijn bij het eten.

Rond 20.00 uur keerde iedereen huiswaarts en maken we ons weer op voor ons volgende uitje, wat wordt georganiseerd door Josephina Mirandolle.

De telefoon bij de Queen stond die ochtend rood gloeiend. Vooral in het zuiden en noorden van Limburg was het raak met centimeters sneeuw en dan nog de kans op ijzel. Veel Red Hatters, die zich voor dit uitje hadden aangemeld, belden en durfden niet het risico te nemen om in de auto te stappen. Het werden er steeds minder en uiteindelijk bleven er slechts negen dames over, die het aandurfden om naar Bocholt te komen.

Ook de Queen stapte in haar auto en ging op weg. Eerst even Petra ophalen en daarna Melanie en dan richting Bocholt. En zie, een wonder geschiedde. Het stopte met sneeuwen en de wind draaide naar het zuiden. De wegen bleken uitstekend te berijden te zijn.

Voor diegenen, die afgezegd hadden. Sorry, dames jullie hebben wat gemist.

In Bocholt werden we aller vriendelijkst ontvangen in eetcafé het “Laefhuijs”. Daar eerst even een kopje koffie gedronken en dan weer de kou in om twintig meter verder te worden ontvangen in het Bierbrouwerijmuseum. We hadden een heel enthousiaste gids die ons van alles uitlegde over de kunst van het bier maken en heel ook heel wat wetenswaardigheden bij vertelde. Men kon daar goed zien hoe er in het verleden bier was gemaakt en de vernieuwingen die er in de loop der tijd hadden plaats gevonden. Waar vroeger veel met mankracht was gewerkt, konden we ook zien hoe dat in de loop der tijd was veranderd. Een heel verrassende, interessante en leerzame rondleiding in dit schitterende biermuseum en een aanrader voor diegenen die het gemist hebben om hier in de toekomst eens naar toe te gaan.

Na de ruim 2 uur durende excursie konden we ook proeven van één van de bieren, die Brouwerij Martens maakt. Een zelfs voor Belgische begrippen een heel bijzondere brouwerij, waar men heel aparte bieren maakt.

Tegen vijf uur zijn we terug gegaan naar ons eetcafé waar we gezellig over diverse onderwerpen hebben gesproken. Tegen zes uur werd ons een heerlijke maaltijd voor gezet. Een leuke afsluiting van een hele gezellige en nuttige middag.

Zaterdagavond zitten we thuis en gaan we als Red Hatters gewoonlijk niet op pad. Maar zaterdag 10 maart moesten we er toch aan geloven. Het cabaret Middelbare Meiden voor middelbare vrouwen en hun middelbare mannen had het enige optreden voor Limburg in het theater van Landgraaf. En waar vele andere rode hoeden in het land tevergeefs wilden kijken, was het Mimi Scholten gelukt om maar liefst 31 kaarten te bemachtigen.

Mimi had zich verder uitgesloofd door wekenlang het ene na het andere chinese restaurant te testen, voordat zij een locatie vond, die aan haar verwachtingen voldeed. Alle restaurants in Landgraaf konden een keuring van Mimi niet doorstaan en uiteindelijk werd gekozen voor “Eastern Delight” in Brunssum op zo een 2 kilometer vanaf het theater. En wat een keus, het eten was overheerlijk. De sfeer uitbundig.

Rond half acht gingen we in colonne naar de schouwburg in Landgraaf. Theater Landgraaf is gesitueerd in een prachtig oud kerkgebouw in de rustieke omgeving van Waubach. Boven de huidige ingang van het theater is een blauwe Naamse natuursteen ingemetseld, die het jaartal 1818 draagt. Van 1818 tot 1877 deed de oude kerk dienst als kerkgebouw. Maar de kerk was te klein en voldeed niet aan de eisen en vanaf 1877 gingen de parochianen van Waubach en Groenstraat naar hun beider nieuwe kerk: de huidige Sint Jozefkerk, gelegen aan de Kerkstraat in Ubach over Worms. Nu is het een leuk klein theatertje met een ongedwongen sfeer, waar we heel enthousiast werden ontvangen.

Wat een koninklijke week. Eerst een bezoek met vier Queens aan paleis Soestdijk, dan een brief aan Koningin Beatrix en nu een uitnodiging een echte Afrikaanse Koning te mogen ontmoeten.

ALFA accountants openden zaterdag 31 maart hun nieuwe kantoor in Heythuysen. De opening stond in het teken van de Afrikaanse cultuur en een echte Afrikaanse koning uit Ghana mocht de ceremonie voldoen. Ook jullie Queen was uitgenodigd, maar mocht slechts maximaal 8 dames in haar gevolg meenemen.

Om 12.00 uur verzamelden Marianne Haenen, Janny van Ledden, Tineke Boet, Mieke van Uden en jullie Queen zich bij café “Klein Paries”. Even voor 13.00 uur gingen we richting het nieuw te openen kantoorpand van ALFA, waar we zeer hartelijk werden ontvangen werden met koffie. Rond twee uur opende Koning Bansah van Hohoe uit Ghana in traditionele kleding het pand door een schilderij van een Afrikaanse vrouw te onthullen. Er was ook een Afrikaanse perscusieband, die de opening muzikaal ondersteunde. Ook na de opening gaven deze nog een spetterende show.

Uiteraard werden de King en de Queen aan elkaar voorgesteld. De King bleek interesse te hebben in één van onze dames en moest ik hem erop wijzen dat zoiets alleen maar gaat met de toestemming van de Queen. Uiteraard heb ik geen toestemming willen geven.

De middag was reuze enerverend, gezellig en van heerlijke hapjes en drankjes voorzien. We zijn om vier uur huiswaarts gekeerd met een voldaan gevoel.

Het was fantastisch zonnig weer. De eerste zomerse dag van het jaar, zodat we in plaats van binnen, de koffie op het terras konden nuttigen. Andere gasten deden ons voorbeeld volgen. Om één uur moesten we vertrekken naar het modemuseum voor de rondleiding.

Het modemuseum had ons een vrouw als gids toebedacht, die veel over Kaffe Fasett vertelde. De expositie ruimte hing vol met hele groten quilten. Kaffe Fassett ging zelfs zover dat hij zijn hele kamer inclusief quilten, patchwork, pantoffels, trui en huismantel en stoelen om toverde met hetzelfde geborduurde patroon. Soms moest je hem gewoon zoeken. Een stoel was te koop voor 20.000 euro (zelf zou ik die niet in mijn woonkamer willen hebben en zo dacht iedereen erover). De rondleiding duurde ruim anderhalf uur en het was de moeite waard.

Eindelijk mochten de dames onder een stralend zonnetje deze modestad in. Genieten van de vele exclusieve mode- winkeltjes. De binnenstad werd opgefleurd met rood en paars. Moe maar tevreden troffen we elkaar rond vijf uur weer bij de brasserie op de grote markt.

Leuke tassen en kleding gekocht. Alles werd getoond en bewonderd op het terras van de brasserie op de Grote Markt, genietend van de zon en onder het genot van een drankje. De nieuwe dames vonden het fantastisch om met de Red Hat Society op stap te gaan. Tegen zes uur moesten we helaas een uurtje naar binnen, waar het eten werd geserveerd. De tafels op het terras waren te klein. Na het eten zijn we weer lekker naar buiten gegaan en dat in april !! We zaten gezellig te kletsen toen Mieke van Uden ineens vroeg waarom niet iedereen een adellijke titel had en er werd direct besloten dat we dit maar eens moesten veranderen en alle aanwezige dames maar eens een adellijke titel moesten krijgen. We zijn zeker tot negen uur hier mee bezig geweest. Lachen, maar aan het eind van de avond had iedereen een naam.

Queen Annette van de Limbosterren was gastvrouwe in de Tiendschuur, gelegen naast de ruïne in Horst. Gelukkig wel, want de kasteelruïne uit 1744 had geen dak meer. En het regende af en toe flink. Maar binnen was het meteen koffie met vlaai, roodgehoeden kwamen binnen druppelen, bekenden werden gekust. De sfeer van de ambiance was prima, al gauw kwam de High Tea, heel uitgebreid: zelf vond ik de miniquiches, de scones en de diverse bladerdeeg- hapjes: verrukkelllllijk! De petitsfours: mmmmm. Gelukkig kon je de hele dag het schoteltje bijvullen.

Ondertussen: het amusement: Bart Schouten nam een aantal ladies mee op zijn verhaaltocht door het kasteel. Het was een dramatisch waar gebeurd verhaal, waarin een onbeschofte baron, zijn lieve vrouw Sofie en hun dartele dochtertje een heel ongelukkig leven hadden. In onze tijd zou die baron opgesloten zijn in een adellijke inrichting, als zeer gestoord. Weer binnen in de boerderijschuur kwam muziek ons tegemoet: Peter van de Water met zijn accordeon. De stemming zat er helemaal in. Er werd gedanst, rondgehuppeld en de levenslustige ladies zwierden in het rond. De gitaarmuziek met Limburgse teksten. Voor een buitenlander moeilijk te verstaan, maar wat geeft dat?

De verrassing aan het einde van de middag: vuuretende, vuurspuwende, vuurzwaaiende act en een buikdanseres. De muziek aanzwellend tot mysterieus, het gekwebbel viel stil. Het werd tegen vijven. Peter nam zijn harmonica en de ladies zongen de bekende liederen mee, zoals: Ketelbinkie. Queen Ricky, bij mij aan tafel wilde, alleen maar Tulpen uit Amsterdam zingen. Dwars door alles heen. Ze was schitterend in haar jurk met sleepje, maar door elkaar zingen: dat hoort toch niet. De auto wachtte. Heel gelukkig en met een feestelijk voldaan gevoel reden we in file naar huis.

Voor organiserende queen Annette: Een heerlijke dag, geen toespraken, alleen maar actie: en met een voldaan buikje vol, was iedereen het hier mee eens. Vijf pluimen voor haar hoed.

Queen Theatrix
Deventer Divas

Van Kwien Yel Peaceacake kregen we ook nog de volgende reactie

Mocht U toevallig nabij de ruïne Huis ter Horst in het riet van de slotgracht gelegen hebben afgelopen donderdag, en daar getuige zijn geweest van een stuk of 25 mallotige dames met Rode Hoeden, die enthousiast op en neer sprongen dan had u geen last van hallucinaties. Ook niet toen u vervolgens weer een sterk gelijkend damesgroepje zag, en daarna nogmaals aan dezelfde waan leek te lijden… Wees gerust: het waren slechts horigen en pachters met rode hoofddeksels die de kleine Charlotte van nog maar 12 jaar oud kwamen bevrijden. Charlotte, die door heur knotse Vader in de dievenkelder was geworpen. Onder Leiding van Cornelia de Vinkenvangster hipten deRedhat-landlieden zolang op en neer tot de zoldering van de die vreselijke kerker het begaf en Charlotte bevrijd werd. Het drama liep goed af dankzij de Rode Hoeden. Geen wonder dat die dames uitgelaten waren! Logisch toch?

Die spannend leuke "interactieve" rondleiding door een acteur van Theaterwerkplaats "de Tiendschuur" was fantastisch (we zaten helemaal in het verhaal), maar was toch slechts een van de vrolijke hoogtepunten van de Horst High-tea dag. In de Kasteelboerderij uit 1744, pal tegenover de ruïne, werden we 's ochtends ontvangen. Een prachtige locatie met vriendelijk bedienende mensen die ons richting koffie en zaaalige huisgemaakte appelvlaai wezen. Stel je voor: een mooie grote oude schuurzaal met dikke eiken gebinten . Prachtig. Steeds meer Rode Hoeden druppelden er binnen tot het middaguur (een enkeling ook nog daarna). Hoeveel het er waren weet ik niet exact, maar wel dat er drie groepen van 25 Redhats aan de rondleiding van De Horst meededen. Minstens 75 dus. Terwijl de Dames binnenkwamen, gordde onze Troubadour z'n buikorgel om, en speelde zinderende liederen die iedereen in een swingende sfeer brachten. Al gauw was iedereen in gesprek met iedereen. Nieuwe vriendinschappen werden gesmeed, ervaringen uitgewisseld, adressen opgeschreven: Mooi! Precies zoals het zijn moet! Het was wederom leuk om te ervaren dat er een soort gezellige warme Rode deken lijkt neer te dalen als alle Red Hats samenzijn! Iedereen maakte kennis met bijna iedereen, kletste een end weg en keek d'r ogen uit naar alle mooiegekke dames, outfits en hoeden (niet in het minst die van Melanie Luyten - Hoedenmaakster - van het Chapter Redhatlimbostars, die een selectie heerlijkheden in hoedenvorm had meegenomen…). Dat was smullen, maar daarvan krijg je honger! Toen het eetgebeuren werd opgesteld was iedereen nieuwsgierig naar het Buffet: zalige zalm en veggie sandwiches, muffins, cake, kippenhapjes, bladerdeeghapjes, bonbons - de hele handel en nog meer….Bufferen hoefde niet want het denderde de hele middag naadloos door in voortdurend aangevulde heerlijke hapjes en (alcoholvrije) drankjes. Wijntjes waren er ook, tegen betaling, maar de prijs was schappelijk en aan het einde van de middag was die versnapering ook welkom….

In de loop van de dag werd de sfeer allengs zusterlijker, en alle aanwezigen kregen er steeds meer lol in, als ze die al niet hadden! Vooral toen onze troubadour zich nogmaals aandiende met trekorgel en ook gitaar. We hebben uit volle ronde rode borst saamhorige liederen gezongen, gelachen en gedanst op de klanken van zijn retro-liederen tot het verrassingsmoment: de Vuurspuwer en de Buikdanseres. Ook dat optreden was straal sensationeel! Zelfs daarna was er nog muziek, tot het met tegenzin echt naar-huis-tijd werd!

Het was Limburgse gastvrijheid, Roodhoedige warmte en vooral weer: veel plezier! Ik zeg het altijd en herhaal: Als je er niet was heb je een ervaring gemist!

Mariel Bronsgeest