Op 15 mei 2007 vond de opening van het Parkstad Theater Heerlen plaats en de Red Hats a la Limbourgh hadden de eer om een uitnodiging te ontvangen om de première bij te wonen.

Alle dames waren in gala. Rond half zeven vertrokken we vanaf het van der Valk Hotel Heerlen naar het theater waar we werden ontvangen door mevrouw Hetty van Dongen. Het was de bedoeling dat wij de theaterbezoekers en gasten welkom zouden heten in het vernieuwde Parkstad Theater. De regionale pers en T.V. waren ook aanwezig. Ook hier werden we uitgenodigd voor een interview. De officiële opening vond plaats op het toneel van de schouwburg. Eerst had directeur Bas Schoonderwoerd een gesprek met de Limburgse regisseur Paul Eenens (o.a. van Ciske de Rat en Jesus Christ Superstar) Na een druk op de knop kwam er een gordijn van confetti naar beneden en moest jullie Queen het toneel op met drie glazen champagne om gezamenlijk op de opening te toosten.

De voorstelling was geweldig “My Fair Lady” spreekt voor zich en iedereen amuseerde zich heel erg goed. Aan het einde van de voorstelling was er nog een after-party met hapjes en drankjes. Toen de mensen naar huis gingen kregen ze van het Theater, uitgereikt door de Red Hat dames, nog een flesje spraakwater mee naar huis met de logo van de musical “My Fair Lady” en de openingsdatum.

Al met al een hele geslaagde avond en ook nogmaals heel veel dank aan het Parkstad Theater en mevrouw Hetty van Dongen.

Donderdag 31 mei zijn de Limbostars naar de wereldberoemde tuinen van Ineke Greve geweest. Ineke Greve een zeer vitale vrouw die liever de hele dag bezig is haar tuinen in een top conditie te houden en te verbeteren dan bezoekers rond te leiden door al het fraais. Het resultaat is dan ook te zien in de diverse totaal verschillende schitterende tuinen op het landgoed van Huys de Dohm in Heerlen.

Donderdag 14 juni 2007 op de verjaardag van onze Lady Like Marianne Scheres zijn de Lim- burgse Red Hatters op haar verzoek gaan buikdansen in Weert.

We hadden afgesproken bij café “De Statie” om elkaar te ontmoeten en daar werden we aangesproken door een dame, die ook lid wilde worden van de Red Hat Society. Spontaan werd er een stoel en kopje koffie aangeboden wat deze mevrouw zeer op prijs stelde. Het afrekenen liep weer niet zo goed daar moeten we de volgende keer iets op verzinnen dat het voor iedereen makkelijker wordt. De meeste restaurants presenteren één rekening voor ons allen en dat gaat niet altijd goed met individueel afrekenen.

Nou daar hadden we wat meer moeite mee, maar ook dat lukte op den duur. Het was een hele leuke en leerzame ervaringen die we niet hadden willen missen en ik denk dat diverse dames toch wel een vervolg hier op willen hebben of zelf op lessen gaan nemen. Na afloop kregen we nog een voorstelling geheel in traditionele dracht van “Faracha” zelf, wat fantastisch was en een theeceremonie waar we heel gezellig onze ervaringen deelden en nog wat vragen konden stellen.

Tegen vijf uur vertrokken we om nog even de binnenstad van Weert onveilig te maken en nog even te kijken of we nog iets in het rood of paars konden kopen. Een aantal dames is daar natuurlijk in geslaagd. De Queen zag een beeld van een rode jas maar deze was helaas te groot voor haar. In haar kielzog liep Lida Klappe en deze vond de jas ook erg mooi en haar paste die perfect. Lida veel succes met je jas.

Tijd voor het diner lekker buiten iets drinken en als de weergoden het toelieten ook buiten iets eten. Dit werd perfect opgelost door het personeel van restaurant “De Poorter” om de tafels te dekken onder een afdak zodat we lekker buiten zaten en als het ging regenen we toch droog bleven. Na het diner werd er voor Marianne nog een ijsje met vuurwerk geserveerd voor haar verjaardag.

In colonne zijn we naar Farache de buikdans-school gereden, waar we precies op tijd aankwamen. Daar werden we verwelkomd door Yvonne, onze lerares. Even omkleden dus hoeden af, blote voeten, sokken of balletschoentjes aan en een buikdansshawl om onze middel met rinkelende belletjes. Het eerste grondbeginsel was voor de meeste dames geen probleem namelijk lekker met de heupen wiegen. Dat zat er zo in. Stapje voor stapje gingen we verder hoewel je beter kunt zeggen pasje voor pasje. Na verloop van tijd ontstond er zowaar een dansje. De volgende fase was ook de borsten wat los te gooien.

Het hondenhok van een taxushaag inclusief hond en waterbak, de rozentuin met vooral oude rozen die nog heerlijk ruiken. De bostuin, bloemenweide, boomweide en de rode tuin die vooral ons als Red Hatters erg aansprak. Zelfs de groente tuin was een lust voor het oog en mooi bont kleuren palet alles zeer goed verzorgd. Zeker een aanrader om ideeën op te doen voor je eigen tuin. Na afloop zijn we nog iets gaan eten en hebben we nog gezellig na zitten kletsen.

Rond half twaalf moesten we ons verzamelen in Hotel “Limbourg” op de markt in Sittard, waar we koffie konden drinken of iets konden eten. Onze gids, de heer van den Ende, kwam precies op tijd om de rondleiding te beginnen, maar zoals het dames betaamt, moest hij even wachten tot we onze lunch hadden genuttigd en hadden afgerekend. Hanna heeft hem maar ter compensatie een kop koffie aangeboden.

Naast het hotel ”Limbourg” gingen we met onze gids een schitterende kerk in waar het een en ander over verteld werd. Ook het verhaal van het circus waarbij een leeuw ‘s morgens de kerk in liep. Op nog geen 100 meter afstand weer een andere kerk die veel door pelgrim is bezocht. Hierna gingen we door de straten van Sittard met een rijke historie naar de stadswallen. Wat een geluk dat we de beste stadsgids van Sittard hadden. Hij vertelde honderd uit over het wel en wee van Sittard in de loop der jaren. Ik wist niet dat er zoveel te zien en te beleven was in deze stad. Een geweldige ervaring.

Even bijtanken op een terrasje en daarna een bezoek aan het Toon Hermanshuis. Een plaats waar men terecht kan met vragen en begeleiding van kanker patiënten en voor mensen die er in hun directe omgeving mee te maken hebben. Ook hier werden we door de staf hartelijk ontvangen en werden we uitgebreide voorgelicht. Een ervaring op zich, hoe deze vrijwilligers zich inzetten en een luisterend oor bieden. Hierna zijn we bij het Italiaanse restaurant van de zus van Anya met z’n alle nog gaan eten.

Augustus 2007 staat dit jaar in het teken van de hoed. Melanie Luyten, onze modiste, organiseerde dit jaar een expositie in het teken van de rode hoed in galerie “het achterhuis” in St. Jacobsvoorstad te Roermond onder de naam “The Red Hat Collection”

De dames van de Red Hat Society a la Limbourgh hadden de eer om deze expositie op donderdag 9 augustus officieel te openen. Werkelijk een eldorado voor de ware Red Hatter, alleen rode hoeden en haarstukjes waren er tentoongesteld.

In de fraaie galerie werden we door Melanie ontvangen met koffie en vlaai. Natuurlijk moesten de mooie hoeden het ontgelden en door iedereen gepast. Dat nam even wat tijd in beslag. Na een uurtje waren we zover en ging iedereen zitten om te luisteren naar een interessante lezing van Melanie over het ontstaan en het gebruik van de hoed. We kregen diverse materialen te zien waar een hoed van gemaakt werd. Hierna kregen we een demonstratie over het maken van een hoed en vertelde ze over de diverse technieken. Het werd stil want we kregen allemaal nog meer bewondering voor haar en al het werk,

dat zij heeft om onze hoeden te maken. Na afloop had ze nog voor een andere versnapering gezorgd. Melanie het was ontzettend leuk en namens alle dames enorm bedankt.

Zoals gebruikelijk gingen we na afloop nog wat eten en werd ons nieuwe clubhuis “Nautilus” een restaurant aan de jachthaven van Roermond geïnspecteerd en goed bevonden. Dus na afloop van het eten heeft de Queen met de eigenaar gesproken of we daar bijeen kunnen komen. De eigenaar vond het een schitterend idee zoveel Red Hatters in de toekomst te mogen ontmoeten.

Deze wandeling vindt ieder jaar plaats in en rond het dorpje Stokhem bij Wijlre. Van de 150 bewoners van Stokhem zetten zich zo een 90 vrijwilligers zich in om oud Limburgse gerechten te koken en de wandelaars te voorzien van koffie. Fantastisch wat een inzet.

Wij werden ontvangen bij Elois Verspaget en haar man in hun schiterende nieuwe huis te Stokhem, waar we werden verrast met rood gebak en rode chocolaatjes. Aan alles was gedacht, er waren zelfs paraplu’s in het rood en rode doekjes voor als de zon te veel zou schijnen. Verder werden we nog verrast met rood paarse kettingen en armbanden GEWELDIG. Nogmaals Elois en Fried heel hartelijk bedankt voor de leuke en spontane ontvangst.

Rond één uur begonnen we aan de wandeling. Voor de Queen was het trouwens een hele klim. In het fraaie heuvelland waren hellingen van wel 18%. Ik heb dan ook maar de korte route van 5 kilometer gelopen. Langs alle boerderijen genoten van de sfeer en de hapjes. Na afloop nog gezellig zitten praten bij het eindpunt.

Woensdag 19 september zijn er weer een aantal Limbo-stars naar de 50+ beurs gegaan en zoals het jaar ervoor hadden we afgesproken de laatste coupe te nemen wat natuurlijk weer voor grote hilariteit zorgde. De eerste was Anya die met Ernest in Sittard instapte de tweede groep kwam er in Roermond bij dat waren Queen Annette met haar man Theo, Melanie en Marianne en in Eindhoven kwamen de laatste dames erbij te weten Jos, Truus, Janny en Mia. In Utrecht stonden Pauline en haar man op ons te

wachten. Anneke kwam wat later. We hebben deze keer iets meer van de beurs gezien dan het jaar ervoor en tegen vijf uur gingen we richting het podium waar deze maal de 3 baritons optraden. Queen Valentina had voor de Redhatters VIP plaatsen weten te reserveren. Bedankt Queen Valentina je had het weer prima voor elkaar. Al met al weer een geweldig uitje. Gezamenlijk naar de trein gegaan en daar gezellig zitten te babbelen. Janny had een nieuwe gsm en begreep er niet alles van dus Jos zou het wel even voor haar inprogrammeren het toestel ging heen en weer tot grote hilariteit van onze groep. Eindhoven kwam in zich snel even afscheid nemen van de andere dames en heren. Toen kwam Janny tot de ontdekking dat haar gsm weg was. Zoeken, zoeken en nog eens

zoeken het ding was en bleef weg. De Eindhovenaren zijn uitgestapt en hebben alle tassen op het perron ondersteboven gekeerd maar de gsm kwam maar niet tevoorschijn. Gelukkig moest Jos de andere dag van tas wisselen en daar kwam tussen de spullen die zij op de beurs had gekocht ineens de gsm uit een zakje rollen. Dus Janny kon de volgende avond met een gerust hart gaan slapen want haar gsm was weer terecht.

Lieve, lieve Queen Annette van de Red Hats a la Limbourgh,

Heel hartelijk bedankt voor de bijzondere gastvrijheid waarmee Lady Ivon Sofie en ik VOOR DE EERSTE KEER zijn ontvangen op uw KONINKLIJKE VERJAARDAGSFEEST.

Met veel warmte werden we buiten, bij het Golfodome in Reuver, al ontvangen door freule Keramieke en werden we al meteen ingeschakeld om de prachtige cadeau's voor de HOOGHEID te dragen naar het clubhuis. Dat vonden we al een hele eer.

Al snel kwamen de andere "lady's in red " binnen druppelen .. En als hoogtepunt kwam dan eindelijk de QUEEN binnen en de Queen van Deventer. Gelukkig had ik U al op internet kunnen bewonderen, op de vele mooie, kleurrijke foto's.

We hebben gezongen en er werden cadeau's aangeboden.

Daarna probeerde "de Pro" (zo noem je een golfleraar) ons wat huishoudelijke mededelingen te doen, wat amper lukte.

Na de koffie hebben we nog geprobeerd of we een club (= lange stok) konden vasthouden en moesten we er ook nog proberen balletjes mee weg te slaan. En dan ook nog zonder iemand een gat in zijn of haar hoofd te slaan. Ik heb het ook nog over de meneer die zich de pro noemde. Hij had het over dat het verboden was om alcohol te gebruiken op de baan. Toen moest ik toch wel lachen ……… Daar heb ik nog nooit van gehoord….!!!

Gelukkig was er nog tijd om een heerlijk stuk appeltaart te eten.

De zon scheen. En zo kon iedereen op zijn mooie rode of paarse schoentjes of laarsjes de baan op, vol spanning en nieuwsgierigheid om te kijken in hoeveel slagen men de bal in de hole (zo noemt men het gaatje op de green) kon slaan. Er waren ook nog van die vervelende gaten met zand die noemen bunkers) Of van die kuilen met water (die noemen we een waterhindernis)

Lady Ivon en ik hebben genoten dat wij, door ervaring op de golfbaan, de captain mochten spelen. Onze golfschoenen en handschoenen maakten in ieder geval wel een serieuze indruk. De dames hebben in ieder geval een heeeeeeeel klein beetje kunnen proeven hoe het er aan toe gaat op een golfbaan.

Op de 19e hole (zo noemt men een clubhuis van een echte golfclub) hebben we met zijn allen genoten van een “lopend buffet” en hebben we lekkere drankjes aangeboden gekregen door de Queen en de andere jarige Freule Gertruda van Geldrop Swinkels. Nog bedankt hoogheid!

Maar de jarige Queen bleek nog energie over te hebben en nodigde ons nog uit voor een borrel bij haar thuis. Jammer dat ik moest rijden en dan drink ik geen druppel alcohol. We hebben ook nog in haar winkel mogen snuffelen.

Net voordat Ivon en ik wilde vertrekken was er nog een grote verrassing … onze installatie…We kregen onze member -speld op onze borst geprikt. Zo nu wisten we zeker dat we geslaagd waren voor ons examen en dat we door de ballotage heen waren…..

De dag was voorbij gevlogen en wij moesten nog een eindje rijden. Ik moet eerlijk zeggen, ik heb een geweldige dag gehad en ben blij dat ik jullie heb leren kennen. Ik ben die avond niet meer in Bassenge (=bij Luik) beland, maar heb heerlijk gedroomd over jullie in mijn reservebedje, wat in Maastricht staat.

Ondertussen lijkt mijn bedankbriefje wel op een verslag van een heerlijke dag in de buitenlucht.

Nogmaals ……lieve Queen Annette HEEL HARTELIJK DANK VOOR DE BIJZONDERE DAG DOOR U GEORGANISEERD!!!!!

Lieve groeten
Lady Wilma Boëtius van Emmerloot

Wat een gigantische belevenis om in zo`n authentieke omgeving als Venlo helemaal massaal uit je dak te kunnen gaan. Vroeg in de morgen kwamen wij Queen Paececake, Queen Annette en ondergetekende vanuit Reuver naar de nog rustige binnenstad van Venlo. Er werd al het e.e.a. in stelling gebracht op het Stadhuisplein, dranglinten en veiligheidshoedjes, om de Rode Hoedenmenigte een vlekkeloze ontvangst te kunnen bieden.

Vanaf 10 uur kwam men van alle kanten het plein op naar de Labierint, de locatie waar de koffie klaar stond en men de toegangskaarten kon afhalen. Als bij toverslag was het al direct één en al vrolijkheid met spontane begroetingen en herkenningen.

Vele Red Hatters in een stad, maakt deze in zijn geheel goedlachs plat. Nieuwe spreuk, kwam spontaan bij mij op, terwijl ik serieus probeer een zo goed mogelijk verslag te schrijven over dit gigantische feest. Gezelligheid maakt, dat de tijd omvliegt en wij om 12.00 uur naar buiten moesten, voor het officiële gedeelte die dag, n.l. de openingsrede van de Burgervader en Queen Annette. De goede man wist niet wat hem overkwam. Het zag Hem Paars Rood voor de ogen en er klonk zoveel vrolijk gekwebbel. Totdat de Queen het woord tot deze uitzinnig mooi getooide dames richtte: men kon een speld horen vallen.

De dag kon beginnen, op naar de Maaspoort waar de broodjes, soep en diverse drankjes rijkelijk op ons wachtten om verorberd te worden. Natuurlijk werden wij bij binnenkomst muzikaal begroet door de welbekende Troubadour, die met zijn mooie Limburgse stemgeluid de Limburgse evergreens ten gehore gaf. Alweer een reden om te beseffen, dat deze dag wel heel goed georganiseerd zal zijn. En dat was ook zo, iedereen werd overdonderd toen de muziek begon te spelen en van de trappen een zielig uitziend dametje naar beneden kwam gevolgd door prachtige mooie uitgedoste jonge jolige danseressen. Het dametje in kwestie was clownesk gekleed en begon in pantomime te flirten met de

Het wordt een erg lang verhaal, als ik op alle details uitgebreid zou ingaan, daarom beperk ik mij tot te vermelden, dat wij hierna volledig uit ons dak gingen, toen een beroemde zanger uit Limburg zijn liedjes ten gehore bracht. De stemming werd lekker balorig en dansend en hossend liep dit prachtige evenement in de Maaspoort ten einde. De organiserende Queen Annette had wel iets tot stand weten te brengen, n.l. een telefoonverbinding met de zieke Roze Koningin Linda-Rose uit Den Helder. Er ging een spontaan applaus op vanuit de zaal voor Linda-Rose om haar een hart onder de riem te steken in deze zware beproeving tijdens haar ziekte. Bij goed herstel zal zij volgend jaar de Landdag in Den Helder organiseren. Dus, droeg Queen Annette symbolisch de vlaggenstok aan haar over. De Roze-Koningin bedankte alle Rode Hoeden voor de vele beterschapwensen en wenste iedereen nog een hele gezellige avond toe.

Hiermee werd het festijn in de Maaspoort afgesloten en ging iedereen naar buiten, waar op het Stadhuisplein een wervelende spectaculaire Vuurshow te bewonderen was.

De vuurman had zelfs de Red Hat Society Landdag 2007 als sluitstuk in het vuur verwerkt, grandioos, dat de man ons op deze manier als afscheid begroette. Hierna ging een ieder even Venlo bestormen om daarna tussen 18.00 uur en 21.30 uur in het Labierint te dineren.

Om zes uur was het daar verzamelen en genieten van de maaltijd. Tegen half acht moesten we ons haasten om op tijd in het theater van Landgraaf te zijn. We dachten dat de voorstelling om acht uur zou beginnen. Gelukkig begon de voorstelling pas om half negen dus we hadden tijd genoeg, want het was zo donker dat we elkaar dreigden kwijt te raken. Alles kwam goed.

De voorstelling was weer een daverend succes. Wat hebben we gelachen om alle stommiteiten, die je zelf ook wel in ons leven hebben meegemaakt. Heerlijk om hiermee de draak te steken.

Na afloop hebben we de beide cabaretières weer verrast met een welverdiende Limburgse vlaai. We kregen bericht dat Annemarie en Hannie een paar kilo aangekomen waren, maar die door het vele steiger klimmen ook weer zo kwijt waren. Kortom weer een hele leuke en gezellige avond.

Anderen zien als een spiegel

De eerste keer dat ik iemand ontmoet, vorm ik een indruk van die persoon. Dat, wat ik waarneem, is gebaseerd op details, die mijn zintuigen opvallen en ervaringen uit het verleden, die in mijn geheugen zijn opgeslagen. Deze indruk zegt meer over mij dan over de ander. Meestal worden we aangetrokken door mensen, die sterk op ons lijken en weren we die personen, die eigenschappen vertonen, waar we in onszelf een hekel aan hebben. De ander doet ons herinneren, triggert ons, op die vroegere ervaring, dat gevoel of die gedachte. Hoe ik de ander waarneem, heeft dus te maken met hoe ikzelf over de dingen denk en hoe ik die dingen in mezelf heb geplaatst. Als ik me hiervan bewust wordt, kan ik in elke ontmoeting de relatie met mezelf beter leren onderkennen. Ik zou kunnen aannemen, dat de eigenschappen die ik in de ander zo bewonder, in wezen dingen zijn, die ik in mezelf fijn vind. Anderzijds kan ik mensen, die ik negatief beoordeel, beschouwen als geschenken, die mij laten zien wat ik nog niet in mijzelf accepteer. Wanneer ik het leven op deze manier benader, kan ik zowel de mensen op wie ik het meest aan heb te merken, als de mensen die ik bewonder en liefheb, zien als spiegels, die me helpen om delen van mezelf te ontdekken die ik afwijs en om mijn beste eigenschappen te ontdekken. Dit geeft mij de uitdaging om in plaats van het beoordelen van de buitenkant van de 'ander, mijn eigen binnenkant te verkennen en zo nodig te veranderen. Zo plaats ik mijzelf en de ander in een heel ander perspectief. Ik kan de ander niet veranderen, maar mezelf net zoveel als ik wil, dat geeft me vrijheid.

Wil van Schooten

Bij deze wil ik iedereen heel hartelijk bedanken voor de geweldige dag, die we (weer) hebben gehad op donderdag 10 januari! Het begon al goed bij eetcafe ’t Trefpunt in Geysteren. Na een lange reis (vanuit Belgie) stond de koffie en de limburgse vlaaien al klaar. Wie trek had kon een lekkere tosti bestellen. De opkomst was goed. 27 dames kwamen, weer uitgedost in rood en paars, het dorp onveilig maken. De plaatselijke bevolking vroeg me of het al carnaval was. Ik heb gezegd “nee, maar we gaan alvast oefenen hoe we ons moeten verkleden”.

Na de koffie gingen we, in optocht, naar Keramieke van Uden voor een workshop keramiek. Mieke had het al druk gehad met de voorbereidingen, geholpen door haar man Chris en een vriendin. Bij de voordeur werden we al opgewacht door Chris die al in de aanslag stond met zijn camera, met telelens. Zo wist hij zeker dat hij geen details zou missen. Wij naar het atelier…..benieuwd wat ons te wachten stond. Gelukkig is Mieke een goede vakvrouw. Zij kon ons wat begrippen uitleggen over haar vak. Wij aan de slag. Gelukkig had zij de basis al gemaakt. Een sokkel met een lange pen en een hoofd, zonder haren en hoed. Die moesten we zelf verzinnen en…maken. Nou, dat viel niet mee. Gelukkig was er thee met lekkere koeken en chocolade, zodat

Ondertussen had Chris in de zitkamer alles in gereedheid gebracht voor de nieuwjaarsborrel. En Hoe…..! alle soorten drankjes, een mooie salade, franse kazen en pate’s. De stemming zat er al snel in. Zeker toen Chris en een kennis om beurten op de piano begonnen te spelen. Niets was de familie teveel om het ons naar de zin te maken. Als snel hadden enkele dames het ritme van de muziek te pakken. Er werd sierlijk gedanst en plezier gemaakt. Ook de nieuwe dames in het gezelschap voelden zich al snel “thuis”. We vergaten bijna dat onze Queen ook nog een tafel hadden besproken om te eten.

Weer terug bij cafe “t Trefpunt ging het feest gewoon door. We hebben zaaaalig gegeten en gedronken! Na de koffie werd het voor Ivon-Sophie en mij de hoogste tijd om te vertrekken. We moesten nog een tijdje rijden. Vanaf deze plaats nogmaals dank aan onze Queen, maar zeker ook aan Mieke en Chris voor de enorme gastvrijheid. Wij hebben weer genoten. Het was weer een geweldige dag samen!

Veel rode en paarse groeten, vanuit Wallonie in Belgie,
Lady Wilma Boëtius van Emmerloot

Met moeite vertrokken we, na 14.00, pas naar het museum. We hadden elkaar zoveel te vertellen. We hadden weer 2 nieuwe leden in ons midden, met rose hoeden, omdat ze nog geen 50 jaar zijn. Ikzelf droeg een, zelfgemaakte, lila hoed omdat ik jarig was in deze maand. Na een flinke wandeling door de winterse straten van Roermond kwamen we aan bij het museum. Onze wandeling verliep niet onopgemerkt. Er werd ons gevraagd of het nog carnaval was. Onze felgekleurde paars-rode, vrolijk kleding en hoedjes……. daar kon niemand zomaar aan voorbij rijden. In het museum werden we, met veel plezier, ontvangen en in 2 groepen gesplitst. De gidsen hebben ons een mooie rondleiding gegeven en veel verteld over het leven en het werk van Dr. Pierre Cuypers, Rijksbouwmeester rond de vorige eeuwwisseling. Het was een zeer interessante middag.

In de bibliotheek konden we nog in mooie boeken kijken. (ik heb er een aangeschaft voor mijn valentijn ) Op de internetpagina www.cuypersroermond.nl kun je nog eens kijken waar de bouwwerken staan van deze man. Er staan er vooral veel in Noord-Brabant en Limburg en in de omgeving van Amsterdam. En verder nog in den lande. Na een heerlijke gezamenlijk wandeling, in de kou, terug naar “Nautilus”. Daar werden we weer met open armen ontvangen. We voelden ons daar “thuis”. De bedoeling was om daar gezamenlijk te blijven eten.Jammer…. maar Lady Ivon en ik waren uitgenodigd door onze Valentijn om elders te gaan dineren. Met moeite namen we afscheid, maar niet voordat de Queen onze pronkstukken had uitgepakt, die we vorige keer zelf hadden gemaakt bij Mieke. De hoeden, op sokkel, waren door Mieke in de oven gebakken en zagen er, stuk voor stuk, prachtig uit. Jammer dat Mieke, door omstandigheden, er niet bij kon zijn. Dit was een prachtig moment! Iedereen was blij met zijn cadeau, aangeboden door Onze Qeen Anette.

HET WAS WEER EEN MOOIE DAG SAMEN!!

Vol spanning kijk ik uit naar de volgende bijeenkomst in Vaals, waar we op bezoek gaan bij Italiaanse kunstglasblazer Geraldo Cardinale.

NOGMAALS LIEVE QUEEN, HEEL HARTELIJK DANK VOOR DE BIJZONDERE DAG!

Met veel rode groetjes uit Wallonie, ook voor de anderen
Lady Wilma Boëtius van Emmerloot